afb: plazilla

Een persoonlijkheidsstoornis (PS) ontstaat waarschijnlijk door een stagnatie in de vroege ontwikkeling van een kind. 

Niet zelden zien we PS bij slachtoffers van emotionele verwaarlozing, sexueel misbruik en mishandeling.

PS kan ook ontstaan door een ziekte, alcohol- of drugsgebruik.

PS kan ook erfelijk, dus aangeboren zijn.

Bij ouders met een PS is er een grotere kans dat er bij (een van) de kinderen ook een PS aanwezig is.

Maar emotionele verwaarlozing, chronische stress, drugs- en alcoholgebruik versterken de aandoening.

Het betreft terugkerende problemen die zich al van jongs af aan aftekenen.

De problemen worden gekenmerkt door afwijkend sociaal gedrag, afwijkend emotioneel reageren en daardoor terugkerende conflicten en spanningen in onder andere relaties, school en werkkring. 

Een ander kenmerk van deze mensen is de afwezigheid van introspectie en reflectie: 
Ze hebben de overtuiging dat conflicten en problemen door de ander of door omstandigheden worden veroorzaakt.

Het lijkt voor buitenstraanders dat ze niet leren van hun fouten en inadequaat gedrag of opvattingen blijven herhalen.

Een persoon met een persoonlijkheidsstoornis heeft het meestal zelf niet in de gaten, het eigen aandeel in problemen wordt niet herkend.

Niet zelden tref je een combinatie van meerdere persoonlijkheidsstoornissen aan.

In bepaalde milieus  (drank, drugs, gokken, delinquentie, werkeloosheid, armoede) komt deze aandoening vaker voor.

Door anderen worden mensen met PS vaak als irritant, moeilijk en storend ervaren.

Soms zie je dat ze als kind worden buitengesloten en gepest op school.

Echter, soms zijn het zelf de pesters en sadisten.

Een PS is een in stand houdende factor bij klachten en problemen.

Wanneer een klacht of symptoom niet in 10 à 12 sessies behandeld kan worden is er vrijwel altijd sprake van een PS.

De behandeling van een PS duurt al gauw een jaar, zo niet langer.